مطالب وبلاگت، باعث شد تا نظرم را بگويم. من كسي نيستم كه اطلاعات افزوني از جهان داشته باشم ولي اين حقيقت را مي دانم كه زماني پادشاهي داشتيم از سلسله ي هخامنشيان به نام كوروش كه براي ايالات تحت پادشاهيش نداي صلح و در امان بودن مي داد و آزادي دين و مسلك را بر آنان بشارت داد ولي بر اين عقيده هستم كه افتخار به پيشينه و يا تاريخم ،خيلي، منطقي نيست حتي افتخار به دست آوردهاي تاريخي تمام ملل نيز اينگونه،زيرا غرور ذاتا مخرب است و مي ترسم از آنكه پرده اي در مقابل چشمان آزادي طلب باشد.ولي كسب تجربه از تاريخ (با سنجش موقعيتي آن زمان) را بهترين كار مي دانم تا بدين طريق با گام نهادن بر دوش اندوخته هاي پدرانمان،اوج بگيريم.

در انتها از تو ممنونم كه دغدغه ي فكريت آزادي است و تو را از دوستانم مي دانم، باشد كه لايق باشم.

با اميد نيل جامعه ي جهاني به اين هدف والا...